Μαρία Πλασάτη: Να απαντήσουμε στην καταστολή με αγώνες!

Μέλος ΔΣ του Φοιτητικού Συλλόγου Κοινωνιολογίας Ρεθύμνου

Η Μαρία Πλασάτη, μέλος της νεολαίας Κομμουνιστική Απελευθέρωση (νΚΑ) και της Attack στα ΑΕΙ, τα ξημερώματα της Παρασκευής 26/4 δέχτηκε καταδρομική «εισβολή» στο σπίτι της στο Ρέθυμνο από οχτώ ασφαλίτες, εισαγγελέα και αστυνομικό σκύλο, οι οποίοι έψαχναν τον «εγκληματία» που είχε γράψει συνθήματα υπέρ της Παλαιστίνης στις 25 Μάρτη στην πόλη! «Η απάντηση θα πρέπει να δοθεί μέσα απ’ τους φοιτητικούς μας συλλόγους, τα εργατικά σωματεία και τις γενικές τους συνελεύσεις, όπου η νεολαία κι ευρύτερα ο κόσμος που καταπιέζεται, θα μπορέσει να πάρει την κατάσταση στα χέρια του και να παλέψει για μόρφωση, δουλειά, ειρήνη, ελευθερίες», δηλώνει στο Πριν η φοιτήτρια Κοινωνιολογίας.

Συνέντευξη στον Χρίστο Κρανάκη

Τα ξημερώματα της Παρασκευής 26 Απριλίου αστυνομικοί, παρουσία εισαγγελέα, έκαναν έφοδο στο σπίτι σου; Ποια ήταν η αφορμή και τι ακολούθησε; 

Πολύ νωρίς το πρωί της Παρασκευής 26/4, εισέβαλε στο σπίτι μου μια ομάδα οχτώ αστυνομικών – ενώ μετά από λίγο έφεραν και έναν σκύλο. Στην αρχή μου χτυπούσαν πολύ βίαια το κουδούνι και την πόρτα, χωρίς να πουν ποιος είναι. Εγώ σηκώθηκα, γιατί τους άκουσα να λένε πως αν δεν ανοίξω θα άνοιγαν μόνοι τους την πόρτα. Χωρίς να μου δείξουν κάποιο ένταλμα ή απόδειξη πως ήταν «παρών» και εισαγγελέας μπήκαν σπίτι, το έκαναν κυριολεκτικά άνω-κάτω, μου μιλούσαν ειρωνικά. Κι αφού δε βρήκαν τίποτα, παρά μόνο δύο σπρέι, με πήγαν στο αστυνομικό τμήμα. Εκεί μου είπαν πως όλο αυτό συνέβη για να βρεθεί ο υπαίτιος για κάποια συνθήματα υπέρ της Παλαιστίνης. Μου πήραν για πάνω από μία ώρα κατάθεση και γύρω στα 30 λεπτά απ’ τον συγκάτοικό μου. Εν τέλει μας άφησαν και τους δύο ελευθέρους, χωρίς να μας απαγγείλουν καμία κατηγορία.

Πως στάθηκε η τοπική κοινωνία του Ρεθύμνου απέναντι στην κίνηση αυτή της αστυνομίας;

Μόλις έγινε γνωστή η είδηση για την εισβολή στο σπίτι μου, από την καταγγελία που έβγαλε η Αντικαπιταλιστική Αριστερή Ανατροπή φοιτητ(ρι)ών(ΑΝΤΑΡΑ) –σχήμα της Attack στα ΑΕΙ στο Ρέθυμνο– και με τη συμβολή της νΚΑ, καλέστηκε συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω απ’ το αστυνομικό τμήμα το ίδιο απόγευμα, την οποία πλαισίωσε πολύς κόσμος των φοιτητικών συλλόγων, συλλογικοτήτων αλλά κι ευρύτερα κόσμος της τοπικής κοινωνίας.

Η καταστολή φαίνεται πως έχει μπει για τα καλά στην εμπροσθοφυλακή της κυβέρνησης. Είναι κάτι παροδικό; Ίσως μια τακτική της ΝΔ να θωρακιστεί από την ακροδεξιά, από την οποία φαίνεται να «αιμορραγεί»;  Ή πιστεύεις ότι κρύβεται κάτι πιο βαθύ;

Στην πραγματικότητα, πίσω απ’ την όξυνση της καταστολής κρύβεται η προσπάθεια της κυβέρνησης και του κράτους να θωρακιστούν απέναντι σε όποια αντίδραση, βρίσκεται η προσπάθεια φίμωσης και τρομοκράτησης όποιου και όποιας αγωνίζεται. Αυτό το είδαμε το προηγούμενο διάστημα εν μέσω του μεγαλειώδους φοιτητικού κινήματος με χημικά και ξύλο στις πορείες, με προσπάθειες ανοίγματος καταλήψεων όπως έγινε στη Νομική Κομοτηνής, με προσαγωγές φοιτητ(ρι)ών. Το βλέπουμε και τώρα στην Πάτρα όπου τέσσερις φοιτήτριες και φοιτητές διώκονται με πειθαρχικά για τη συμμετοχή τους στις καταλήψεις, δύο εκ των οποίων είναι και μέλη της Attack στα ΑΕΙ. Καμία τακτική για να θωρακιστούν απ’ την ακροδεξιά, λοιπόν, αλλά προσπάθεια τρομοκράτησης της Αριστεράς, πόσο μάλλον των πιο μαχόμενων κομματιών της.

 Η καταστολή αποτελεί δομικό συστατικό ενός συστήματος το οποίο θωρακίζεται μπροστά στις λαϊκές κινητοποιήσεις για να εξυπηρετήσει να συμφέροντα των λίγων

Το τελευταίο διάστημα, ειδικά στην Κρήτη, έχουν υπάρξει ακραία φαινόμενα αστυνομικής αυθαιρεσίας και καταστολής. Από τον «θάνατο» του Κώστα Μανιουδάκη και τις διαρκείς εισβολές και εκκενώσεις στην κατάληψη της Rosa Nera μέχρι το δικό σου περιστατικό. Ποια είναι η δική σου εξήγηση;

Και αυτά τα ακραία φαινόμενα καταστολής εντάσσονται στο πλαίσιο τρομοκράτησης που περιέγραψα παραπάνω. Ειδικά στην Κρήτη, βέβαια, που τα πάντα σ’ αυτό το νησί κινούνται με γνώμονα τον τουρισμό, η ύπαρξη πολιτικών χώρων κι ευρύτερα φωνών που αντιστέκονται, ενοχλεί ακόμα παραπάνω το τοπικό κεφάλαιο, τους επιχειρηματίες και την αστυνομία. Πριν λίγους μήνες για παράδειγμα, είχαμε κρεμάσει ένα γιγαντοπανό σε κεντρικό σημείο του Ρεθύμνου που έγραφε «Free Palestine». Πριν προλάβουμε να το δέσουμε, είχε έρθει ήδη η αστυνομία απαιτώντας να το κατεβάσουμε αμέσως, γιατί ενοχλούσε τόσο την τοπική διοίκηση αλλά και τους επιχειρηματίες του νησιού.

Το φοιτητικό κίνημα, το προηγούμενο διάστημα πανελλαδικά, έδωσε έναν ηρωικό αγώνα ενάντια στα ιδιωτικά ΑΕΙ. Στα μάτια κάποιου κόσμου, όμως, φαίνεται πως τιμωρείται. Πώς μπορεί να ανατραπεί αυτή η κατάσταση;

Ανατρέπεται μονάχα με συνολικούς και συλλογικούς αγώνες ενάντια στην αυταρχική θωράκιση του κράτους, την αντιλαϊκή και αντιδημοκρατική πολιτική των κυβερνήσεων, της ΕΕ και του κεφαλαίου. Η συγκεκριμένη συνθήκη –η καταστολή, η αυταρχική θωράκιση του κράτους– δεν προκύπτει απλά από τη δεδομένη χρονική περίοδο, δεν είναι απλά «σημείο των καιρών». Αντιθέτως, στην πραγματικότητα, αποτελεί δομικό συστατικό ενός συστήματος το οποίο θωρακίζεται μπροστά στις λαϊκές κινητοποιήσεις για να εξυπηρετήσει να συμφέροντα των λίγων. Η απάντηση θα πρέπει να δοθεί μέσα απ’ τους φοιτητικούς μας συλλόγους, τα εργατικά σωματεία και τις γενικές τους συνελεύσεις, όπου η νεολαία κι ευρύτερα ο κόσμος που καταπιέζεται, θα μπορέσει να πάρει την κατάσταση στα χέρια του και να παλέψει για μόρφωση, δουλειά, ειρήνη, ελευθερίες στο ύψος των αναγκών μας κόντρα σ’ ένα σύστημα που μας τσακίζει τις ζωές!

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Πριν (3.5.24)

«Είμαστε περήφανα ένοχες για κάθε σύνθημα υπέρ της Παλαιστίνης»
Η φοιτήτρια που δέχθηκε την εισβολή της αστυνομίας σπίτι της δηλώνει ότι δεν την φοβίζουν οι τρομοκρατικές επιθέσεις της αστυνομίας.#antireport #Παλαιστίνη pic.twitter.com/dSNG8X4vq4

— Chris Avramidis (@chris_avramidis) April 28, 2024