Αντιπολεμική Διεθνιστική Πρωτομαγιά – Διεθνές κάλεσμα και Πρωτοβουλία

Αντιπολεμική Διεθνιστική Πρωτομαγιά – Διεθνές κάλεσμα και Πρωτοβουλία

Σε Αντιπολεμική Διεθνιστική Πρωτομαγιά καλούν οργανώσεις και εργατικές ενώσεις από όλο τον κόσμο, στο πλαίσιο μιας ευρύτερης πρωτοβουλίας που καλεί τους εργαζόμενους του κόσμου να κινητοποιηθούν ενάντια στους πολέμους,τη στρατιωτικοποίηση και την πολεμική οικονομία.

Το  κείμενο υπογράφουν οι οργανώσεις: TIR (Tendencia Internacionalista Revolucionaria)/Διεθνιστική Επαναστατική Τάση και SI Cobas από Ιταλία, Partido Obrero και Polo Obrero από Αργεντινή, ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση και ΟΚΔΕ Σπάρτακος από Ελλάδα, Crvena akcija-Crvena inicijativa /Κόκκινη Δράση-Κόκκινη Πρωτοβουλία από Κροατία-Σερβία, SEP/Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα από Τουρκία, İnqilabin Sesi / Φωνή της Επανάστασης από Αζερμπαϊτζάν, Fuerza 18 de Octubre από  Χιλή, Tribuna Classista από Βραζιλία, La Fragua από Ουρουγουάη, United Front Committee for a Mass Labor Party (UFCLP) από ΗΠΑ.

Πρόκειται για μια πρωτοβουλία με προοπτική που δεν θα εξαντληθεί στην Πρωτομαγιά, αλλά θα προσπαθήσει να ανοίξει δρόμους διεθνιστικής, εργατικής παρέμβασης καθώς η προοπτική γενίκευσης των πολέμων απειλεί την εργατική τάξη και τη νεολαία με σφαγή. Το κείμενο καλεί:

Πρωτομαγιά 2024: Εργαζόμενοι του κόσμου ενάντια στους πολέμους,τη στρατιωτικοποίηση και την πολεμική οικονομία

Εβδομάδα με την εβδομάδα οι σάλπιγγες και τα τύμπανα του πολέμου γίνονται όλο και πιο δυνατά, με την Ευρώπη στην πρώτη γραμμή. Ενώ η ιμπεριαλιστική σφαγή στην Ουκρανία μαίνεται, τα ευρωπαϊκά μέλη του ΝΑΤΟ καλούν και σχεδιάζουν «προετοιμασίες για πόλεμο», «πολεμική οικονομία», επαναφορά της υποχρεωτικής στράτευσης, υποδαύλιση του αντιδραστικού εθνικισμού και της ξενοφοβίας. Η ΕΕ και τα κράτη-μέλη της αυξάνουν τους στρατιωτικούς προϋπολογισμούς τους, προετοιμάζονται να κάνουν τους εργαζόμενους και τη νεολαία «κρέας για τα κανόνια» για να στηρίξουν το μερίδιό τους στην αναδιανομή του κόσμου.

Ο γενοκτονικός πόλεμος του Ισραήλ κατά του παλαιστινιακού λαού συμπλήρωσε μόλις 6 μήνες με δεκάδες χιλιάδες Παλαιστίνια παιδιά και ηλικιωμένους νεκρούς, με τη χορηγία των ΗΠΑ και άλλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων στις οποίες στηρίζεται για να διαπράττει καθημερινά σφαγές με πλήρη ατιμωρησία.

Τη στιγμή της σύνταξης αυτής της διεθνιστικής έκκλησης για την 1η Μαΐου, η διεθνής πολιτική ένταση έχει ενταθεί σημαντικά, απειλώντας να ξεσπάσει σε γενικευμένο πόλεμο στη Μέση Ανατολή. Η προφανής προσπάθεια της κυβέρνησης Νετανιάχου να ξεπεράσει τις δυσκολίες της επεκτείνοντας τον πόλεμο σε ολόκληρη την περιοχή της Μέσης Ανατολής πρέπει να μας οδηγήσει στην περαιτέρω ενίσχυση της διεθνούς κινητοποίησης κατά του σιωνιστικού κράτους και των προστατών του.

Στα σύνορα της Ευρασίας με τον Ειρηνικό, η κυβέρνηση της Ιαπωνίας αναθεωρεί το σύνταγμα -με την έγκριση των ΗΠΑ, οι οποίες ως νικητήρια δύναμη το επέβαλαν στην ηττημένη, με τον τρόμο δύο ατομικών βομβών- προκειμένου να πραγματοποιήσει έναν αχαλίνωτο, πλήρους κλίμακας επανεξοπλισμό και να αντιμετωπίσει την αυξανόμενη οικονομική επιρροή και στρατιωτική διεκδικητικότητα της Κίνας στην περιοχή, όπου το μέλλον της Ταϊβάν παίζει το ρόλο ωρολογιακής βόμβας.

Το παγκόσμιο πλαίσιο της καπιταλιστικής κρίσης και ο αυξανόμενος ανταγωνισμός μεταξύ των καπιταλιστικών δυνάμεων, συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας και της Κίνας, υπονομεύουν τη βιομηχανική και οικονομική υπεροχή των καθιερωμένων ιμπεριαλιστικών κρατών, των ΗΠΑ και της Ευρώπης. Μακριά από τη δημιουργία μιας νέας ισορροπημένης και ειρηνικής ισορροπίας, όπως ισχυρίζονται οι υποστηρικτές του «πολυπολικού κόσμου», αυτό ωθεί τις παρακμάζουσες δυνάμεις να στηρίξουν την πρωτοκαθεδρία τους μέσω του προστατευτισμού, της κρατικά χρηματοδοτούμενης βιομηχανικής πολιτικής και των στρατιωτικών επεμβάσεων. Ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος δεν ήταν ποτέ τόσο πιθανή έκβαση, είτε ηθελημένη είτε ακούσια, της καπιταλιστικής διαμάχης.

Ενώ ο πόλεμος στην Ουκρανία σφάζει εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους και εκτοπίζει εκατομμύρια στον ευρωπαϊκό πυρήνα του καπιταλισμού, στην αφρικανική ήπειρο – το Σουδάν και το Κονγκό στην πρώτη γραμμή – διεξάγονται πόλεμοι χαμηλότερης έντασης, αλλά όχι λιγότερο αιματηροί, στη σύγκρουση μεταξύ των ίδιων μονοπωλίων που ανταγωνίζονται για τους φυσικούς πόρους και το φθηνό εργατικό δυναμικό.

Ακόμα και στη Λατινική Αμερική, ενώ η αντιπαράθεση μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων δεν εκρήγνυται σε ανοιχτούς πολέμους, εκδηλώνεται με την αστική υποστήριξη στρατιωτικών πραξικοπημάτων ή δεξιών caudillo(ο πιο πρόσφατος είναι ο Μιλέι στην Αργεντινή), που συνήθως ευθυγραμμίζονται με τον αμερικανικό ή τον ευρωπαϊκό ιμπεριαλισμό, για να διεξάγουν ανοιχτό πόλεμο εναντίον των εργαζομένων, αφαιρώντας ιστορικές εργατικές κατακτήσεις και τα δικαιώματα στην αυτοοργάνωση, την απεργία και τη διαμαρτυρία. Μόνο ο ανεξάρτητος αγώνας και η κινητοποίηση των εργατών, ως επικεφαλής των εκμεταλλευόμενων λαών, υποστηριζόμενος από την ενότητα των εργαζομένων και των ανέργων, μπορεί να τους σταματήσει. Σίγουρα δεν θα τους σταματήσουν οι κεντροαριστεροί αστικοί συνασπισμοί, όπως του Λούλα στη Βραζιλία, που συμβιβάζονται με τους φασιστοειδείς στρατιωτικούς και επίσης θεσπίζουν φιλική προς το κεφάλαιο νομοθεσία ενάντια στην εργασία, ο Περονισμός στην Αργεντινή ή οι Κεμαλιστές στην Τουρκία, που προτείνουν στους πεινασμένους εργαζόμενους να «περιμένουν» μέχρι να «φθαρεί» ο Μιλέι ή ο Ερντογάν για να τους νικήσουν σε μακρινές εκλογές το 2027 ή το 2028.

Το Ισραήλ εκμεταλλεύεται αυτό το πολεμικό και μιλιταριστικό περιβάλλον για να πετύχει τον «ζωτικό του χώρο» εγκαθιδρύοντας ένα Μεγάλο Ισραήλ, ακολουθώντας το δικό του γενοκτονικό δρόμο εναντίον των Παλαιστινίων της Γάζας, με στόχο την εντατικοποίηση της εθνοκάθαρσης. Πίσω από το Ισραήλ στέκεται ο χορηγός του, οι Ηνωμένες Πολιτείες και ο δυτικός ιμπεριαλισμός, οι οποίοι, παρά τις τριβές και τις αποκλίσεις, συνεχίζουν να στηρίζουν στρατιωτικά και οικονομικά τη γενοκτονία.

Εμείς οι επαναστάτες υποστηρίζουμε το δικαίωμα των καταπιεσμένων να εξεγείρονται με όλα τα μέσα. Η 7η Οκτωβρίου ήταν μια απάντηση στην ολοένα και πιο επιθετική πολιτική του Ισραήλ ενάντια στον παλαιστινιακό λαό στη Γάζα, την Ιερουσαλήμ και τη Δυτική Όχθη, η οποία έχει θέσει σε κρίση τη δέσμευση της ηγεσίας του στις συμφωνίες του Όσλο και την ανεφάρμοστη λύση των δύο κρατών. Δηλώνουμε την άνευ όρων υποστήριξή μας στο ενιαίο μέτωπο των οργανώσεων της παλαιστινιακής αντίστασης και τονίζουμε ότι η νίκη του παλαιστινιακού λαού εξαρτάται από τη μετατροπή της τρέχουσας σύγκρουσης σε επανάσταση που θα κατακτήσει μια μοναδική, κοσμική και σοσιαλιστική Παλαιστίνη, κάτι που είναι δυνατό μόνο με ένα επαναστατικό κύμα στην περιοχή, που θα ενωθεί στον αγώνα για μια Σοσιαλιστική Ομοσπονδία της Μέσης Ανατολής.

Η συγκίνηση, η αγανάκτηση, η θέληση να αγωνιστούμε ενάντια στην καταπίεση και τη γενοκτονία του Ισραήλ στην Παλαιστίνη πρέπει να συμβάλει στην ευαισθητοποίηση της ευρύτερης εικόνας των άλλων, όχι λιγότερο αιματηρών πολέμων και του διαφαινόμενου κινδύνου ενός Τρίτου Παγκόσμιου Πολέμου. Οι εργαζόμενοι, οι προλετάριοι που καλούνται να δεχτούν βαριές θυσίες για την οικονομία του πολέμου και να σφάζονται μεταξύ τους για να αποφασίσουν ποιος θα τους εκμεταλλευτεί, πρέπει να απορρίψουν αυτές τις θυσίες και να κηρύξουν πόλεμο στους πολέμους του κεφαλαίου και να οργανωθούν για να ανατρέψουν την καπιταλιστική κυριαρχία στον κόσμο.

Ιστορικά η Πρωτομαγιά είναι η διεθνής ημέρα του αγώνα των εργαζομένων για τη μείωση του χρόνου εργασίας και τη χειραφέτηση από την καπιταλιστική εκμετάλλευση. Η Πρωτομαγιά είναι επίσης η διεθνής ημέρα αγώνα των εργαζομένων ενάντια στο αστικό κράτος, το οποίο έχει υποστηρίξει την εκμετάλλευση του κεφαλαίου με όλες του τις εξουσίες: τη νομοθεσία που εγγυάται τα «δικαιώματα» του κεφαλαίου πάνω στη μισθωτή δουλεία, τη δικαιοσύνη που εγγυάται το κεφάλαιο ενάντια σε κάθε αγώνα που θέτει σε κίνδυνο την ταξική καταπίεση (από τον απαγχονισμό τεσσάρων συνδικαλιστικών ηγετών στο Σικάγο το 1886), και τις ένοπλες υπηρεσίες καταστολής που σε όλο τον κόσμο διεξάγουν τον εσωτερικό πόλεμο για την επιβολή της εκμετάλλευσης ενάντια στην αντίσταση των εργαζομένων μέσω απεργιών και απεργιακών περιφρουρήσεων.

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος που αντιμετωπίζουν σήμερα οι εργαζόμενοι και ολόκληρη η ανθρωπότητα είναι ο κίνδυνος να παρασύρουν οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις τους λαούς σε μια κατάσταση γενικευμένου πολέμου, που σημαίνει μια παγκόσμια σφαγή όπως συμβαίνει στην Ουκρανία, το Σουδάν, το Κονγκό, την Παλαιστίνη. Πρέπει να τον πολεμήσουμε αυτή τη στιγμή, αντιτασσόμενοι στις ιμπεριαλιστικές κυβερνήσεις, τους υπαίτιους των σημερινών πολέμων, ενώνοντας τις δυνάμεις μας διεθνώς σε ένα προλεταριακό στρατόπεδο, ενάντια στα αντιμαχόμενα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα. Δεν είναι ζήτημα να αντιταχθούμε στον πόλεμο με τον λεγόμενο πασιφισμό. Πρέπει να αντιτάξουμε τον προλεταριακό μας διεθνισμό στο αντιδραστικό εθνικιστικό δηλητήριο που ενσταλάζουν στην εργατική τάξη. Μοιραζόμαστε τα ταξικά μας συμφέροντα για καλύτερους μισθούς, μικρότερες εβδομάδες εργασίας, υγιέστερη εργασία και ζωή με άλλους εργαζόμενους σε όλο τον κόσμο. Μοιραζόμαστε τη βαθιά επιθυμία να ζήσουμε ειρηνικά με τις αδελφές και τους αδελφούς μας σε όλο τον κόσμο.

Δηλώνουμε την πιο ένθερμη υποστήριξή μας στον αγώνα των καταπιεσμένων λαών που αντιμετωπίζουν την ιμπεριαλιστική καταπίεση, έχοντας συνείδηση ότι η ήττα ενός κράτους καταπιεστή αποτελεί πλήγμα για την ιμπεριαλιστική παγκόσμια τάξη και μοχλό ενίσχυσης της υπόθεσης των εκμεταλλευόμενων σε όλο τον κόσμο. Οι εργαζόμενοι των μητροπόλεων έχουν καθήκον να κινητοποιηθούν εντός των συνόρων τους για την υποστήριξη των λαών που είναι θύματα της υποταγής της ιμπεριαλιστικής αστικής τάξης στις αντίστοιχες χώρες τους. Αυτή η πολιτική κινητοποίηση σήμερα αφορά πρώτα απ’ όλα την υποστήριξη του παλαιστινιακού λαού.

Ας αντιτάξουμε την ταξική αδελφοσύνη μεταξύ γηγενών και μεταναστών στην ξενοφοβία που αποσκοπεί στη διαίρεση των εργαζομένων: η τάξη μας είναι διεθνής, εκατοντάδες εκατομμύρια από εμάς αναγκάζονται από τον πόλεμο, την ξηρασία και την κλιματική αλλαγή, την αρπαγή της γης, να μετακινηθούν από την ύπαιθρο στις πόλεις ή να μεταναστεύσουν σε άλλες χώρες, παίρνοντας μεγάλους κινδύνους. Αν οι ντόπιοι εργάτες ενώσουν τους αγώνες τους με τους αγώνες των μεταναστών εργατών, οι τελευταίοι δεν θα χρησιμοποιηθούν για να πιέσουν τους μισθούς προς τα κάτω.

Ας εναντιωθούμε στην οικονομία του πολέμου!

Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι σε έναν ιμπεριαλιστικό πόλεμο όπως αυτός της Ουκρανίας δεν υπάρχει πλευρά να διαλέξουμε, ότι «ο εχθρός βρίσκεται στην ίδια μας τη χώρα». Αυτός ο πόλεμος είναι ένας ενδοϊμπεριαλιστικός πόλεμος, μεταμφιεσμένος από κάθε πλευρά με ψευδοπροοδευτικά και ψευδοδημοκρατικά επιχειρήματα. Ο εχθρός για τους Ρώσους και τους Ουκρανούς είναι οι ίδιες τους οι κυβερνήσεις, οι οποίες έχουν ρίξει εκατοντάδες χιλιάδες προλετάριους στη μηχανή του κιμά στα πεδία των μαχών για να σκοτώσουν και να ακρωτηριάσουν ο ένας τον άλλο για τα εκμεταλλευτικά συμφέροντα των αντίστοιχων κυρίαρχων τάξεων. Για τους εργάτες των ευρωπαϊκών και αμερικανικών χωρών του ΝΑΤΟ ο εχθρός είναι οι δικές τους κυβερνήσεις, οι οποίες στέλνουν όπλα, πληρωμένα από τους δικούς τους εργάτες, στους Ουκρανούς εργάτες για να χύσουν το αίμα τους για να επεκτείνουν οι ΝΑΤΟϊκές εταιρείες την εκμετάλλευσή τους στο ουκρανικό έδαφος και την εργατική τάξη. Από την άλλη πλευρά, ο Πούτιν δεν αντιπροσωπεύει μια αντιιμπεριαλιστική προσπάθεια, αλλά επιδιώκει να εξασφαλίσει το μερίδιο της ρωσικής καπιταλιστικής ολιγαρχίας στην παγκόσμια πίτα, καταφεύγοντας μάλιστα σε μια προπαγάνδα που επιτίθεται στην πολιτική του Λένιν και δοξάζει την τσαρική Ρωσία.

Όλα τα καπιταλιστικά κράτη, όλες οι κυβερνήσεις, με τους εσωτερικούς τους ανταγωνισμούς και τις διαιρέσεις τους, είναι εκφράσεις των κερδοσκοπικών αστικών τάξεων που συνδέονται με τις μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, τα καπιταλιστικά μονοπώλια, το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα και αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του κοινωνικού συστήματος που παράγει τον πόλεμο. Παρόλο που αρκετές χώρες έχουν όλο και πιο έντονες συγκρούσεις με τις δυτικές μεγάλες καπιταλιστικές δυνάμεις, καμία από αυτές δεν μπορεί να είναι σύμμαχος στον πόλεμο των εργαζομένων κατά του πολέμου. Αυτό μπορεί εύκολα να γίνει αντιληπτό αν κοιτάξουμε τι είδους σχέσεις έχουν αυτά τα κράτη με τις εργατικές τάξεις τους και με τους εργάτες των χωρών που βρίσκονται στις αντίστοιχες σφαίρες επιρροής τους.Το στρατόπεδο μας δεν είναι το στρατόπεδο των αστικών κρατών, είναι το στρατόπεδο των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων τάξεων, των εργαζομένων, του διεθνούς προλεταριάτου, της μόνης τάξης που έχει συμφέρον και έχει τη δύναμη -αν οργανωθεί- να βάλει τέλος στους πολέμους που οι εκμεταλλευτές της διεξάγουν εις βάρος της. Είναι απαραίτητο οι οργανώσεις που στέκονται στο έδαφος του συνεκτικού προλεταριακού διεθνισμού, να ενωθούν σε κοινές πρωτοβουλίες. Η ώρα είναι τώρα, πριν να είναι πολύ αργά!

Το παρελθόν έχει σημασία, αλλά θα κριθούμε από την ικανότητά μας να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις της ιστορικής μας περιόδου μετωπικά.

Την Πρωτομαγιά του 2024 ας βγούμε στους δρόμους με τα ίδια συνθήματα σε όλο τον κόσμο:

– Σταματήστε τον πόλεμο ΝΑΤΟ-Ρωσίας στην Ουκρανία! «Ο εχθρός είναι στη χώρα μας!»

– ΟΧΙ στην κούρσα των εξοπλισμών και στην πολεμική οικονομία! Δωρεάν υγειονομική περίθαλψη και εκπαίδευση για όλους! Λιγότερη δουλειά, δουλειά για όλους!

– Σταματήστε τη γενοκτονία στη Γάζα, ελευθερώστε την Παλαιστίνη! Ας υποστηρίξουμε την παλαιστινιακή αντίσταση! Σταματήστε την εθνική, φυλετική, εθνοτική, θρησκευτική καταπίεση παντού!

– Όχι στην ιμπεριαλιστική ανάμειξη και στους πολέμους δι’ αντιπροσώπων στο Σουδάν, στο Κονγκό και παντού!

– Όχι στην καταπίεση των Κούρδων! Υπερασπιστείτε το δικαίωμα αυτοδιάθεσης των Κούρδων.

– Κάτω ο αντιδραστικός εθνικισμός και η ξενοφοβία! Εργατικός διεθνισμός!

– Για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και πόλεμο, με αρμονία μεταξύ ανθρώπου και φύσης.

– Για εργατικές κυβερνήσεις και σοσιαλισμό.

Προλετάριοι όλων των χωρών, ενωθείτε!

Η πρόσκληση αυτή υποστηρίζεται από:

• TIR (TendenciaInternacionalista Revolucionaria)/Διεθνιστική Επαναστατική Τάση, Ιταλία
• SI Cobas, Ιταλία
• Partido Obrero, Αργεντινή
• Polo Obrero, Αργεντινή
• ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση, Ελλάδα
• ΟΚΔΕ Σπάρτακος, Ελλάδα
• Crvena akcija-Crvena inicijativa /Κόκκινη Δράση-Κόκκινη Πρωτοβουλία , Κροατία-Σερβία
• SEP /Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα, Τουρκία
• İnqilabin Sesi / Φωνή της Επανάστασης, Αζερμπαϊτζάν
• Fuerza 18 de Octubre, Χιλή
• Tribuna Classista, Βραζιλία
• La Fragua, Ουρουγουάη
• United Front Committee for a Mass Labor Party (UFCLP), ΗΠΑ